Fototoestel2012

Aanvulling op de pols-ergonomie 

In het voorgaande werd ongeveer de basis van de pols-ergonomie uitgelegd. De volgende toelichting gaat over het belang van het ergonomische aspect van de pols en hoe de belasting van andere structuren in de hand best vermeden wordt. 

Waarom 'een stabiele pols' bij het gebruik van een fototoestel?

Om te beginnen, een heel eenvoudige redenering: slijtage in de gewrichten van het menselijk lichaam is onvermijdelijk. Elke dag, behalve door brace- of gipsimmibolisatie, bewegen we onze pols ontzettend veel. Onze pols is ook gemaakt om te bewegen, het maakt de mens het meest unieke en uiterst handelend wezen op aarde. De pols en de vingers zorgen ervoor dat de mens vooral erg functioneel kan handelen. Alles wat er hedendaags ontworpen wordt, zoals afstandsbedieningen, telefonie, laptops, auto's, fietsen, muziekinstrumenten, fototoestellen, touchscreens, enz ..., is gebaseerd op het gebruik van die gewrichten. Het verplicht ons in principe om die gewrichten te gebruiken. 

Alle beweging in de pols dagelijks en volledig vermijden is onmogelijk, tenzij dit passief geïmmobiliseerd wordt. Een beetje beweging houdt de spieren trouwens soepel en zorgt ervoor dat spieren niet verkorten. Maar dagelijks meer op je pols letten (= de pols meer stabiliseren), zorgt er voor dat er dagelijks een kleiner aantal wringbewegingen is in de pols. Zo kan je redeneren dat er, op langere termijn, heel wat minder wringbewegingen zouden zijn ter hoogte van het kraakbeen van het polsgewricht. En dat dit gewricht ook minder belast zou worden in vergelijking met het 'non-ergonomisch polsgebruik'.

Ergonomie kan toegepast worden bij personen met pijnlijke letsels, net om die pijn te vermijden. Anderzijds kan ergonomie ook gebruikt worden om pijnklachten te voorkomen. Kijk hoe bedrijven investeren in ergonomische stoelen voor mensen met een zittend beroep, hoe kuisploegen aangepast materiaal en machines krijgen, enz... Ik vind dat het voor Bart uiterst belangrijk dat hij zijn pols ergonomisch leert gebruiken, omdat de belasting per dag voor zijn linker hand en pols ongeveer verdubbelt. Alle handelingen die hij zou doen met zijn rechterarm zouden opgevangen kunnen worden  door enerzijds aanpassingen en hulpmiddelen, maar anderzijds vooral door het gebruik van zijn linkerzijde. Dan lijkt het me ook logisch dat Bart preventief zou letten op de houding van zijn pols, om mogelijke pijnklachten in de toekomst te vermijden. 

De toepassing van het ergonomische aspect bij het ontwerp van de fototoestel-aanpassing is daarbij een eerste zet naar het polsvriendelijk handelen. Zeker als je weet dat de voorgaande compensatoire manier om zijn toestel te gebruiken niet erg polsvriendelijk was. Dit op maat gemaakte ontwerp zou op zich al een verbetering zijn in vergelijking met het verleden.

Waarom was het gebruik vroeger niet 'pols- en vingervriendelijk'?

1. Om te beginnen liet hij een gewicht van ongeveer een halve kilogram op zijn pols rusten (rode pijl): dit belast in lichte mate het kraakbeen door de druk van het gewicht.
2. Ten tweede, wordt zijn extensorpees van zijn wijsvinger belast omdat hij op het uiterste gestrekt moet worden zodat zijn wijsvinger vervolgens nog eens moet duwen op de ver gelokaliseerde duwknop. Hoe verder de handeling gedaan wordt, hoe meer belastend het is voor de spieren die de handeling sturen.                              Vb.: wanneer er op een grote duwknop met veel weerstand ingeduwd moet worden, is het minder lastig om die van dichtbij in te duwen, in de plaats van veraf met gestrekte armen.
3. Zijn duim wordt, door de grootte van de lens en het gewicht van de camera, zijwaarts gedevieerd. Zo kunnen ligamenten in lichte mate gerokken worden. Dit is op zich niet zó erg, maar op lange termijn is het altijd beter om dit te vermijden door de duim in een meer neutrale positie (0°) te houden.

Richtlijnen voor het verder ontwerp

• Het handvat aan de linkerzijde mag, qua vorm, gelijkaardig zijn aan die van de rechterkant. Die is vrij breed en niet te ver verwijderd van de duwknoppen. 
• Omdat het handvat slechts door één hand wordt vastgehouden, moet het naast de vorm ook een stof bevatten die het 'minder glad' zou maken. Sugru zou het toestel een antislip-laag geven en zorgt er ook voor dat het handvat op maat gemaakt wordt: het neemt de vorm van de aangebrachte vingers over waardoor kleine kuiltjes ontstaan. Zo wordt het moeilijker om het toestel te laten glippen, maar maakt het het zeker niet onmogelijk om enige mobiliteit te vrijwaren. Als laatste wordt het vasthouden ook wat aangenamer door het aanbrengen van de silicoon-achtige stof.
• Na het persoonlijk uittesten van het duwknop-prototype, stelde ik vast dat het iets harder was om in te duwen, maar dit in een erg kleine mate. Het lijkt me zelf beter op die manier, aangezien je op de originele duwknop soms te hard/vlug zou duwen. Dan neemt de camera meteen een foto zonder dat die de kans had om eerst te focussen. 
• De duwknop wordt het best geplaatst zodat zijn wijsvinger niet hoeft te deviëren (zijdelings bewegen). Dit omdat de intrinsieke handspieren dan ook belast worden, wat niet de bedoeling is. Best ook niet te ver (verantwoording: zie bovenstaande uitleg), anders worden de gebruikte wijsvingerspieren (flexoren en extensoren) meer belast zoals dit oorspronkelijk het geval was. Ook kan de duim gebruikt worden om de duwknop in te duwen. De duim zou, tijdens het vastnemen van het toestel, het best gebruikt kunnen worden als die in dezelfde richting wijst als die van de voorarm. 

• Het zoom-hulmpmiddel wordt best zo dicht mogelijk geplaatst bij het handvat. Zo hoeft de wijsvinger en/of middelvinger zich alweer niet te overstrekken om dan in die positie kracht uit te oefenen. Het voelt dan ook minder 'lastig' om de zoom te besturen. In tegenstelling tot wat er tot nu toe wél vermeden kon worden, zullen er hier zijdelingse bewegingen moeten gedaan worden met de gebruikte vinger(s).